INQUISITIONIS origo et progressus

INQUISITIONIS origo et progressus

Christianam Religionem solâ quondam simplicitate venerandam, mox aggregau diversae Philosophiae Professores, suae quisque doctrinae placitis, tum Iudaei, Graeci, alii, patriis cerimoniis instruxêre; quo Maiestatem Sacrorum, haud frustra repertam, in meliores usus verterent. Sed haec libera diu et privato singulorum, aut Ecclesiarum, arbitrio sumpta; paulatim aucto usu, docentium facundiâ, Conciliorum suffragiis in legem ac necessitatem mutata; subanascente temporum barbarie, perque caecas disputandi ambages facile defendebantur. Atque interim Epp. Rom. amotis Asiae Aegyptiqueve urbibus, et aemulatrice Byzantio regnum quoddam sacrorum, sibiqueve sum mam Imperii, Cardinales assessores, inde loogam potestatum seriem stabilivêrunt. Postquam sic divina sui iuris fecere, nova edere decreta, vetera interpretari, sacros libros vulgi manibus excutere, perniciosum dictantes, si rei maxime iudicium indocta curiosiras acciperet. Ita promptum cuncta suos ad honores et quaestum componere; sacerdotumque licentiâ eo vitiorum deventum est, ut remediis opus et ipsi faterentur. Sed subitâ literaum luce, quae novo vulgandi reperto saeculorum caliginem dispulerat, exsistitêrunt, qui coeteris cum artibus purgare religionem polliciti, res cunctas ad sacrarum literaruth testimonia, ver. Eccl. more. revocarent. Tum Rom. Pontisices, eo egressi, ut ius solettiâ patrum terrore munirent; quae Principes in perduellionis reos dura atque acerba constituerent, eadem voluêre in eos, qui decretis suis obluctarentur, ut Deo rebelles, usurpari. Nec tantum Episcopis iniunctum, suam ditionem lustrare, sed et mos ipsis; quo visum insuper mittere Quaesit ores amplissimâ potestate, quae tes initium ante Annos ferme 500. cepit. Hi adsessores sibi pro arbitrio adsciscere, quosvis quacumque in potestate constitutos, sacramento interrogare. ??? arte non domuum modo, sed et animorum arcana penetranti r. cum ut quisqueve periurii metuens, ita se maxime prodat. Otianquam et alias latere vix possunt, quibus ante divina simulaera panemqueve sacratum in templo, aut ubi publice circumfertut, procumbere religio est. Suspicio ad carcerem, indicium leve ad itorquendum satis. Nec saltem testes audire reo, aut refellere, cor cessum; quasi testibus ipsis ac veritati inde periculum forer. Iiadicibus profanis permissum, duntaxat sacerdorali sententiâ dam natos punire, quorum multi suppliciorum saevitiâ, velut pietate, certabant. Sed omnium acerrime per Hispamam quaestiones habitae, electis ei mivisterio Dominicanis veteri instituto adversus Hehraeos et Mauros, qui, coacti a Regibus Christianos ritus silbire, ad eiuratos etrores furtim relabebantur. Quod primo havad ingratum barbaricarum gentium odio, inde promiscue cunctis incubuit, mirâ indagandi sagacitate: custoditi quippe sermcines, etiam silentium, fallaces amicitiae, et a latere accusator; ut iam facile appareret, neminem esse tam innocentem, quiillis mvitis posset salutem et dignitatem tueri. Hinc in Hispania, et per omnem fere Italiam, gravissimi motus, in ipsa quoque Roma, excitati: inprimis sub mortem Pauli IV. cum novus Inq nisitionis carcer incensus est a furente plebe, parumqueve abfuit, quo minus Dominicavorum coenobium eodem im peru raperetur. A. C. 1559. In Germania, ubi Rohertus Bulgarus et Conradus de Matpurg Inquisitionem exercebant, A. C. 1230. Orthodoxiâ sub ferri candentis examen revocatâ, innumeri periêrunt. In Belgica de religione primus omuium Carolus V. edixit, postquam auditum Wormatiae Lutherum damnaverat. A' muletis ad sanguinem ventum est, ob iudicum lenitatem repetitae septies et intentae leges: quo pacto carnificata hominum non minus CM. Philippus patri coepra instantius ursit, asperatis edictis: Primiqueve ibi Inquisrtores Ruardus Tapertus, et Michael Drutius erant: quibus succenturiati Petrus Titelmannus, Gul. Lindanus et Sohnius. Quae hinc fequuta, ut et plura de Inquisitione, Vide apud Hug. Grot. ex quo pleraque desumpta, Ann. l. 1. Thuan. Hist. l. de Inquis. Hisp. Beruardum Comensem, Conradum Brunum, Caesarem Carenam, Nic. Eymericum Guid. Fulcodium, Lud. a Paramo, Fraus. Pegnam, Ioh. a Royas. Iac. Simancam, Anton. de Sousa, Zanchinum Ugolinum et de quibus, suis hîc locis. Recentissimus est Philippus a Limborch Hist. inquis. l. 4. in quorum I. de Origine et Progressie Inquisitionis contra Albigenses primum et Valdenses Tholosae exercitae Sec. XIII. inde per Aragoniam, Galliam. Italiam, Ditionem Venetam, C. Apostolicos, Templarios, Beguinos, Marth. Galeacium Vicecom. Mediolan. aliosqueve per Poloniam porro, c. Hilitas, per Valentiam, Belgium, Hispanam, Siciliam, Sardicam, Germaniam etc. institutae. II. De Ministris Officii Inquis. III. De Omnibus ad hoc Tribunal spectantibus. IV. De modo procedendi coram illo, prolixe agit: Operique subiungit Libram Sententiam Inquisitionis Tholosanae, iam primum a se in lucem editam, A. C. 1692. Amstel. in Fol.